اثربخشی آموزش ترکیبی برنامه حضوری- مجازی درمان تعامل والد- کودک بر اساس رویکرد آیبرگ بر رابطه مادر و کودک مبتلا به اختلال‌های رفتاری

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش برنامه حضوری- مجازی درمان والد- کودک بر اساس رویکرد آیبرگ بر رابطه مادر و کودک مبتلا به اختلالات رفتاری مراکز پیش‌دبستانی در شهر تهران بود. جامعه آماری مطالعه حاضر ،کلیه مادران کودکان شاغل به تحصیل در مراکز پیش‌دبستانی منطقه پنج آموزش‌و‌پرورش شهر تهران بودند. این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با 30 مادر کودکان با اختلالات رفتاری پیش‌دبستانی (15 مادر گروه آزمایشی و 15 مادر گروه گواه)، بود که با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شده بودند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه گواه). گروه آزمایش، برنامه حضوری مجازی تعامل والد- کودک را در 14 جلسه دریافت کردند؛ در حالی که به گروه گواه این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش، مقیاس رابطه والد- کودک پیانتا (CPRS) و سیاهه رفتاری کودکان (CBCL) آخن باخ و رسکولار بود. برای تجزیه‌و‌تحلیل از آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که برنامه حضوری- مجازی درمان تعامل والد- کودک بر اساس رویکرد آیبرگ به‌طور معناداری در مؤلفه‌های وابستگی، تعارض، نزدیکی و رابطه بین والد و کودک مؤثر بوده است. الگوی کلی نتایج حاکی از آن است که این برنامه بر رابطه مادر و کودک اثربخش بوده است؛ بنابراین می‌توان از آن به‌عنوان یک الگوی درمانی در مراکز پیش‌دبستانی استفاده شود.